سلام گل قشنگم ، آسمون یه رنگم / کاش بدونی عزیزم ، چقدر برات دلتنگم .
 
.

.

.

از غم هجر مکن ناله و فریاد که دوش / زده ام فالی ، فریاد رسی می آید .
 
.

.

.

چشم به راه توام ، قفل شبم باز کن / ماه شبم شو دمی نغمه ی نو ساز کن / بوسه ی باران تو باش ، من عطش بی حساب / فاصله بردار ، باز عاشقی آغاز کن .
 
.

.

.

آنقدر با آتش دل ساختم تا سوختم / بی تو ای آرام جان یا ساختم یا سوختم .
 
.

.

.

قلب من اندازه ی مشت منه / مشتمو برای تو وا می کنم / چشم من اندازه ی پنجره هاست / تو رو بی پرده تماشا می کنم .
 
.

.

.

در بساط می پرستان حیله و نیرنگ نیست / سینه را پر کردن از جام حقیقت ننگ نیست / پیکر این خانه را چیزی نسازد جز صفا / عاقبت از آدمی چیزی نماند جز وفا .
 
.

.

.

در غروب تلخ فردا ، در سرود سر پاییز ، در تمام این خاطره ها ، وجودم سرشار از حس توست .
 
.

.

.

بستن زلف رها سنگدلی می خواهد / دل شکستن به خدا سنگدلی می خواهد / چون دلت حال مرا دید نپرسید چرا / سنگ ماندن به خدا سنگدلی می خواهد .
 
.

.

.

خواهم که در این غمکده آرام بمیرم / گمنام سفر کرده و گمنام بمیرم / خواهم ز خدایم که به دلخواه بمیرم / یعنی که تو را بینم و آنگاه بمیرم .
 
.

.

.

یادت ای دوست بخیر ، بهترینم خوبی ؟ خبری نیست ز تو ! دل من می خواهد که بدانی بی تو دل من اندازه ی دنیا تنگ است .

.

.

.

این مپندار که نقش تو رود از نظرم / خاطرت جمع که در خواب پریشان منی .
 
.

.

.

در دل و جان خانه کردی عاقبت / هر دو را دیوانه کردی عاقبت / ای ز عشقت عالمی ویران شده / ترک این ویرانه کردی عاقبت .
 
.

.

.

در زدم او گفت جانم کیستی / گفتمش تو عاشق من نیستی ؟ / گفت نه ، اما ببینم تا به کی / پشت این در منتظر می ایستی .
 
.

.

.

پروانه نمی میرد چون گل به بغل دارد / این سینه نمی میرد چون یاد تو را دارد .
 
.

.

.

کسانی که همیشه در سایه زندگی می کنند ، برای دیگران سایه ای ندارند .
 
.

.

.

من روزگار را با غم یار طی کنم ، تا در دل این غم است ، غم روزگار چیست ؟
 
.

.

.

عشق زیباترین آهنگ هستی است که بی آن زندگی معنایی ندارد .
 
.

.

.

خوش تر از قالی کرمان غزلی ساخته ام / نخ به نخ زیر قدمهای تو انداخته ام / من همان قالی پا خورده ی خاک آلودم / که رخم زیر قدمهای تو انداخته ام .
 
.

.

.

تو مرا فریاد کن ای هم نفس / این منم آواره ی فریاد تو / این فضا با بوی تو آغشته است / آسمانم پر شده از یاد تو .
 
.

.

.

دلم می سوزد از باغی که می خشکد ز بی آبی ، نه دیداری ، نه دلداری ، نه دستی بر سر یاری ، مرا آشفته می سازد چنین آشفته میسازد چنین اشفته بازاری